Pop-up
dinsdag 23 april 2024
donderdag 18 april 2024
woensdag 10 april 2024
zaterdag 6 april 2024
maandag 1 april 2024
dinsdag 26 maart 2024
donderdag 21 maart 2024
maandag 18 maart 2024
woensdag 13 maart 2024
woensdag 21 februari 2024
dinsdag 20 februari 2024
maandag 19 februari 2024
zondag 18 februari 2024
zaterdag 17 februari 2024
woensdag 31 januari 2024
maandag 22 januari 2024
Opiniemakers als Braeckman, Boudry en De Ceulaer zijn zo emotioneel in hun verweer tegen de psychoanalyse die ze onwetenschappelijk vinden, dat hun tegenargumenten gepaard gaan met een harde klap op de tafel. Het lijkt wel of ze ooit slaag kregen van een psychoanalyticus of dat er in hun vroege jeugd iets gebeurde dat...
donderdag 11 januari 2024
woensdag 10 januari 2024
zondag 31 december 2023
vrijdag 22 december 2023
donderdag 21 december 2023
woensdag 20 december 2023
maandag 4 december 2023
dinsdag 28 november 2023
maandag 27 november 2023
zondag 26 november 2023
zaterdag 25 november 2023
dinsdag 14 november 2023
woensdag 1 november 2023
donderdag 28 september 2023
dinsdag 26 september 2023
"Waarom is het zo moeilijk om het eigen ongelijk toe te geven?
“Er zijn een aantal psychologische mechanismen die ons nogal aan ons eigen gelijk doen vasthouden. Eén daarvan is de confirmation bias. Kort samengevat wil dat zeggen dat als we eenmaal ergens van overtuigd zijn, ons brein vooral zaken gaat zoeken die daarmee in overeenstemming zijn. In een onderzoek dat dat mooi illustreert, werd er aan mensen gevraagd hoe zij dachten dat er gereageerd zou worden als ze met een groot litteken op hun gezicht over straat zouden lopen. Vervolgens lieten ze een visagiste zo’n litteken op hun gezicht aanbrengen, maar vlak voor ze de straat op werden gestuurd, werd het zonder dat ze het doorhadden weggehaald. De proefkonijnen dachten met andere woorden dat ze met een groot litteken rondliepen, terwijl ze in werkelijkheid ongeschminkt waren. Na een halfuurtje rondwandelen vroegen de onderzoekers hen hoe de mensen op hun litteken hadden gereageerd. Hun reacties: ze waren geschokt door hoe de mensen hen hadden aangestaard, of hen net hadden willen mijden. Zo zie je maar dat als je ergens echt van overtuigd bent, je daar altijd bevestiging voor zal vinden. Je opvattingen kunnen je oogkleppen worden."" (DM, 23/09/23)
dinsdag 19 september 2023
dinsdag 5 september 2023
donderdag 24 augustus 2023
Als het warm en droog is, ga dan bij valavond naar buiten en zoek in de stad naar geschikte bomen en palen en hang matten op. Tussen zonsondergang en zonsopgang liggen verspreid in de stad honderden mensen te wiegen, te slapen en te dromen. Zo ontstaat een nieuwe hangcultuur. Laat die matten hangen zodat ook overdag mensen tussen zonsopgang en zonsondergang kunnen slapen, wiegen en dromen. Het is voor wie overdag of 's nachts uit werken gaat, flaneert of lanterfant geruststellend te weten dat er plek is in de hangcultuur. Ook voor de vele daklozen wordt zo een nieuwe en gedeelde thuis gemaakt.
dinsdag 22 augustus 2023
maandag 21 augustus 2023
maandag 14 augustus 2023
zondag 13 augustus 2023
zaterdag 12 augustus 2023
vrijdag 11 augustus 2023
woensdag 9 augustus 2023
Dagboeken zijn vervangen door zelfhulpboeken (bv. Swartenbroux of Van Groningen), waarin de dagelijkse, trage beschouwing is verruild voor snel soms bezeten sleutelen aan de machine. Dat ik is de machine, waaraan niet valt te ontsnappen, maar ze graaft zich nu steeds dieper in en niet langer uit. Dat is ook een vorm van niet zo ecologische landbouw.
zondag 30 juli 2023
dinsdag 25 juli 2023
maandag 24 juli 2023
Zoveel facetten aan verslaving. Veel verslaafden zijn controlefreaks. Ze aanvaarden niet dat het (dikwijls getraumatiseerde) denken en voelen, vloeit. Ze willen het zelf in de hand houden, zelf bepalen hoe er wordt gevoeld. Zij doen aan zelfmedicatie. Dan loopt het door de herhaling en de toenemende tolerantie mis en zitten ze vast in een rad van onfortuin. En je hebt ook de suïcidalen, die tot op de grens gaan, tot in het verdwijnpunt van de roes. Ze willen niet echt dood, maar ze willen de dood bij leven. Of prozaïscher: ze willen naar de plek waar het ik ophoudt. Maar natuurlijk loopt ook dat fout. De verslaafde maakt in beide gevallen van zichzelf een object en wordt uiteindelijk een automaat.
zondag 23 juli 2023
woensdag 19 juli 2023
dinsdag 18 juli 2023
dinsdag 4 juli 2023
zondag 25 juni 2023
zaterdag 24 juni 2023
zondag 11 juni 2023
vrijdag 2 juni 2023
maandag 22 mei 2023
zondag 21 mei 2023
woensdag 17 mei 2023
dinsdag 16 mei 2023
dinsdag 9 mei 2023
woensdag 26 april 2023
zaterdag 1 april 2023
zondag 19 maart 2023
zaterdag 18 maart 2023
maandag 6 februari 2023
vrijdag 8 april 2022
zaterdag 12 maart 2022
donderdag 3 maart 2022
In het Zuid-Nederlands is het gemakkelijk om de schijn van literatuur te wekken als ge maar veel ge-ge-t. Ge zit dan bijvoorbeeld in uwen fauteuil en trekt eens aan uwen pijp terwijl ge peinst over die smerige oorlog in Oekraïne. Ge hebt het altijd normaal gevonden dat ge tegen uzelven spreekt alsof ge tegenover een ander zit en dat ge met verbazing luistert naar wat ge weeral te denken hebt, bijvoorbeeld over den oorlog in Oekraïne. Het mombakkes van Poetin trekt uwen kop scheef. Ge kunt daar niet aan uit. Ge hebt deze ochtend nog maar net de prut uit uw ogen gewreven en nu spreekt ge al met uzelven op het toneel van de wereld in uwen floeren fauteuil. Met elken wolk die ge blaast, daalt zo'n antieken mist neer en ge ziet patattenvelden, zelfs al zit ge in de koekenstad. Dat moeten de patatten van bompa zaliger zijn. Ge weet dat ge in gedachten afdwaalt en dat ge beter bij de les zou blijven, maar ge weet ook dat het moeilijk filosoferen is vanuit uwen floeren fauteuil en dat ge nog maar pas wakker zijt.
woensdag 2 maart 2022
woensdag 23 februari 2022
dinsdag 18 januari 2022
Het is gedaan met de menselijke existentie. Die is ten einde. Er kan niet meer over worden geschreven, gesproken, gezongen, geschilderd… zonder het esthetische oordeel te honoreren. Als het niet rijmt of swingt, dan is het niet gevoeld. Zonder het grote gebaar geen slachtofferschap. Zonder adjectief geen zelfstandig naamwoord. Ach, ik moest door een hel om mijn ongeluk te bezweren. De eenzaamheid is enorm; ik wilde daar graag kond van doen; elk woord heb ik gewogen als een diamant in mijn hand. De heroïek van elk individu is de bovenmenselijke existentie van elk individu. Ach jongen toch, wat jij hebt meegemaakt. Ach meisje toch, niemand is je voorgegaan. Je bent one of a kind.
vrijdag 12 maart 2021
zondag 7 maart 2021
zaterdag 6 maart 2021
woensdag 24 februari 2021
vrijdag 12 februari 2021
"Een kilometer verderop heeft Yohann (23) uit Lyon iets meer geluk. Aan een bouwwerf langs het kanaal Brussel-Charleroi vond hij een stopcontact, waardoor hij die avond stroom heeft in zijn aftandse caravan, die hij overdag zelf voortduwt door de hoofdstad. ‘Ik ben nog jong, ik lig liever hier, met mijn vijf honden, dan in een opvangcentrum’, zegt de Fransman. Hij rilt van de kou. Boven zijn caravan torenen 132 nieuwbouwappartementen uit. Volgens een reclamebord van de projectontwikkelaar slaapt Yohann op ‘de meest trendy locatie van Brussel’." (DS, 12/2)
Meditatie, in de interessantere bijna vergeten betekenis (cf. Marcus Aurelius), over het woord "stopcontact" maakt dit korte nieuwsbericht tot een vuistdik boek.
Dat ik na dagen gescheiden, zoals wij leven, thuiskom en tegen mijn vrouw zeg: 'Ik heb een stopcontact gevonden.'
donderdag 11 februari 2021
Google verwijst meteen door naar de maatregelen betreffende de pandemie. "Residentiële collectiviteiten" (mv.) levert als zoekopdracht slechts 756 resultaten op. Dus toch geen courant woordgebruik.
Volgens Wikipedia is een collectiviteit "een groep die dusdanig groot is, dat niet alle leden interactie met elkaar hebben, maar waarbij nog wel sprake is van gedeelde waarden, doelen en saamhorigheid". Dat lijkt me alles bij elkaar gewoon een doel en nooit een verworvenheid.
Dat een collectiviteit zich tussen de muren van een fysieke residentie ontwikkelt, is te absurd voor woorden en in onze tijd onmogelijk, behalve misschien en uiterst zeldzaam binnen de kleinst mogelijke denkbare residentiële collectiviteit van het gezin, op voorwaarde dat niet alle leden interactie met elkaar hebben.
dinsdag 9 februari 2021
woensdag 3 februari 2021
"A broadcaster once asked him why he thought the public is so interested in this topic particularly. “I said, ‘Look, people find the situation on Earth to be so depressing that they’re looking for exciting news from the sky.” He shakes his head. “The situation is so dire here.” Then he searches his mind for a name. “Oscar Wilde! Oscar Wilde said, ‘We’re all in the gutter, but some of us are looking at the stars.’ I think that captures it.”" (Professor Avi Loeb, The Guardian)
zondag 31 januari 2021
Toen ik hem vorige nacht, ondanks de nachtklok, de straat opstuurde, zei ik hem: "Weet dat je een narcist bent, niet de waterige, tranerige narcist die de doorsnee schrijver is, maar de echte narcist die klinisch beschreven werd. Dat hoeft niet erg te zijn. Je kan daar mee leven. Zoek je een goede psycholoog of godbetert psychiater en vraag hem of haar wat het precies inhoudt een narcist te zijn. Inzicht in wie je bent zal je redden. Beschouw voortaan de narcist die in je huist als een godheid. ga in dialoog met die godheid, val af van je geloof en leef als een ongelovige narcist." En hij ging de nacht in, sluipend langs de gevels, in de hoop dat de politie hem zou opmerken.
zaterdag 30 januari 2021
donderdag 28 januari 2021
'Dat neemt evenwel de fundamentele tegenstrijdigheid in zijn optreden niet weg: hij etaleert zijn afschuw van de mensen nu juist tegenover wezens die hij beweert helemaal niet nodig te hebben. Blijkbaar heeft hij dat wél, namelijk als klankbord. En daarmee komt hij in tegenspraak met zichzelf. Een geslaagd zelfportret van een misantroop is dus eigenlijk onmogelijk. Een echte mensenhater verdrijft zijn soortgenoten met peren of liever nog met stenen, of hij wijst hun de boom waaraan ze zich kunnen ophangen. Hij wordt voor ons pas interessant als we weten wat hij precies tegen ons heeft. Maar zodra hij dat gaat uitleggen heeft hij al een eerste concessie gedaan.' (Chamfort, de lachende mensenhater, Evert van der Starre; 2000)
zaterdag 23 januari 2021
maandag 18 januari 2021
Iaac Bashevis Singer: 'Een van de zwakzinnigste hartstochten van de moderne mens is het lezen van kranten om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws. Het nieuws is altijd slecht en het vergiftigt je leven, maar de moderne mens kan niet leven zonder dit vergif. Hij moet gehoord hebben van al de moorden, al de verkrachtingen. Hij moet weten van al de krankzinnigheden en foutieve theorieën. De krant is hem nog niet genoeg. Hij speurt naar nog meer nieuws op radio of televisie. Er worden tijdschriften uitgegeven die al het nieuws van de week nog eens opsommen, en daarin herlezen de mensen wat deze of gene boosdoener voor misdaad heeft begaan en wat alle idioten weer hebben gezegd.' (1973)
maandag 4 januari 2021
zondag 3 januari 2021
vrijdag 1 januari 2021
Jarenlang leefde de mens in een niet-eindigende carrousel van opinies, die telkens iets anders werden verwoord. Het rad der opinies draaide maar rond; het raakte de grond, tegelijk raakte het de hemel, het raakte de grond, tegelijk raakte het de hemel. Telkens steeg de mens hoopvol op naar de conclusie en de daaraan gekoppelde daadkracht, om dan weer ter aarde te storten, vanwege lethargische krachten. Alsof de opinie een goed hoofd had, maar slappe armen en benen.
zaterdag 26 december 2020
woensdag 23 december 2020
Ik heb de onhebbelijke gewoonte om op elke holle wand met de knokkel van mijn rechterwijsvinger enkele klopjes te geven, om me vervolgens te ontdubbelen en tot "Binnen!" te manen, maar zo'n wand is natuurlijk een deur die niet geopend kan worden en logischerwijze bevindt er zich ook niemand ín die wand.
maandag 21 december 2020
Hij wil het over de actualiteit hebben, de samenleving, maar elke keer als hij over haar schrijft, staat hij in haar middelpunt, met heldenstatus, nooit geslachtofferd, nooit geschoffeerd, maakt hij zich groter dan hij is. Zijn waarlijke talent is om het met uitbreiding over zichzelf te hebben, zonder het woord te nemen.
vrijdag 18 december 2020
Iaac Bashevis Singer: "Ik stond op en begon de schilderijen te bekijken. Elk schilderij was op zich interessant, maar allemaal tezamen ademden ze verveling die me verbijsterde. Hoe komt dat? Honderden talenten hadden aan die schilderijen en tekeningen gewerkt. Eenzelfde reactie had ik vaak in bibliotheken. Ik stond er tussen de meesterwerken van de wereldliteratuur, en toch wist ik dat geen van die werken mijn ellende kon opheffen. Ik voelde me eigenlijk prettiger in een lege kamer. Daar probeerde tenminste niemand je te amuseren of de weg naar de waarheid te wijzen." (1984)
maandag 14 december 2020
zondag 13 december 2020
collega en vriend die ik niet ken? Aan de familie van een vriend van
wie ik niet zeker weet of je echt een vriend was, omdat ik je op
afstand hield, omdat je me dikwijls intellectueel vermoeide, omdat ik
zo dikwijls de indruk had dat ik grond moest scheppen, waarop je kon
staan. Treffend is dat er van jou geen foto staat in het
overlijdensbericht, maar een waterjuffer, ook libel of glazenmaker
genoemd. ‘Libel’ is ook synoniem voor ‘pamflet’, ‘blauwboekje’,
‘hekeling’ of ‘snelschrift’. Tien jaar lang, vooral in de avonden,
sprak je me dikwijls pamflettair toe, waarop ik dan een weerwoord
mocht verzinnen. Dikwijls kwamen we tot een consensus, waarbij jij je
standpunten iets had afgezwakt en ik mijn zwakke vermogen om
principieel te denken had aangesterkt. Jouw denken en overtuigingen
doven nooit uit, ook vandaag niet. Je was de buitenstaander, de
kunstenaar, de fijnbesnaarde adolescent, de gevoelige, de
denker-mysticus, wakker in je hoofd, niet altijd op de plek waar de
anderen vertoeven, want soms op dwaaltocht. Ik had je meer willen
koesteren. Dat besef ik nu pas, nu je er niet meer bent en er des te
heviger lijkt te zijn. Er is die verwantschap. Ik ga je heel hard
missen, nu pas, nu je niet meer vanzelfsprekend bent, nu je niet meer
vanzelf spreekt, maar ik je woorden zal moeten verzinnen. Mijn innige
deelneming aan je familie en vrienden, David
zaterdag 12 december 2020
dinsdag 8 december 2020
maandag 7 december 2020
dinsdag 1 december 2020
zondag 29 november 2020
maandag 15 juli 2019
woensdag 3 juli 2019
woensdag 29 mei 2019
vrijdag 3 mei 2019
donderdag 25 april 2019
woensdag 10 april 2019
Het waren mooie jaren toen
de geest woei op bijeenkomsten
tijdens andermans kantooruren
bij versterkte tot zeer versterkte muziek.
Mooie jaren waarin
de neiging tot speelsheid
der werkende klasse
onomstotelijk werd vastgesteld.
Maar uit de hemel viel
de ontzaggelijke stropdas.
Frank Koenegracht (1945)
zondag 31 maart 2019
maandag 4 maart 2019
maandag 18 februari 2019
maandag 4 februari 2019
donderdag 31 januari 2019
maandag 7 januari 2019
vrijdag 4 januari 2019
zondag 16 december 2018
woensdag 12 december 2018
dinsdag 11 december 2018
maandag 10 december 2018
zondag 9 december 2018
zondag 31 mei 2015
maandag 27 april 2015
donderdag 23 april 2015
Bekijkt hij de dwanggedachte als de ringweg rond een stad, dan is er op elk denkbeeldig punt – de halte – een uitrit denkbaar die hem, nu nog de hoofdrolspeler, uit de stad verlost. De halte is een passage: een doorgang naar een andere denkwereld, want hier in de stad heeft hij alles verkend. Hij heeft er de straten, de huizen en de bewoners verkend – en niemand heeft de ander herkend omdat ieder zichzelf zag. Dit spiegelpaleis, voorgedrukt in hem doorgedrukt, de liefde als het ware monddood gemaakt in de versmelting, zonder gesprek, zodat alles één wordt, werkt op zowel het individuele als het gemeenschappelijke niveau en dit omdat de gemeenschap het individu is (en niet omgekeerd) – en zo bestaat uit telkens één hoofdrolspeler.
zondag 8 maart 2015
"Hij moet denken aan hoe hij lang geleden huilde bij de aanblik van een watertoren die majestueus een polderlandschap tekende door verticaal en gezwollen van rationaliteit te getuigen, te midden van het zompige, zuigende niets."
dinsdag 3 maart 2015
donderdag 19 februari 2015
dinsdag 10 februari 2015
zondag 8 februari 2015
Voor zijn drieëndertigste - toen hij nog geen spreekrecht had - was hij gemarmerd in een complexiteit van denkbeelden, gevoelens, twijfels. Hij wandelde veel en zocht zich zo een weg. Hij handelde in functie van zijn basisbehoeften maar vormde zich geen hoger doel. Dat was onmogelijk: zonder spreekrecht in eerste instantie lichaam te zijn, had hij slechts te volgen het labyrinthische patroon van zijn impulsen dat hij telkens opnieuw uitleefde, het eindpunt voor het beginpunt nemend, als het ware zonder onderscheid betrof het een carrousel.
Deze wandelende jood voelde zich echter onbegrepen, in een altijd durende puberteit van tegenspraak en grijstinten, van sappen en omwentelingen. Hij kon niet spreken en vond ook niet het woord tot zichzelf. Dit verdwalen werd hem ten langen leste te eenzaam en zo kwam uit de poel der verlangens één verlangen opzetten: dat van het begrepen worden en in het begrip omarmd. Want het gefingeerde gesprek dat hij met zichzelf voerde, oogstte geen applaus. Diep in hem was er immers één verlangen dat als een fontein uit de poel omhoog spoot, erectiel en verwachtingsvol in de blinde wil om herkend te worden. Daartoe bekleedde hij zijn gedachten met bladgoud. Hij moest wachten tot zijn drieëndertigste om eindelijk te kunnen spreken en nu trekt hij volle zalen met sloganeske waarheden, puntig in hun eenvoud van zwart en wit en opgetuigd met het goud van het zonlicht dat verblindt. Hij spreekt verbloemd, neuriet en verheft dan krassend zijn stem.
Hij weet niet wat hij heeft gezegd maar het klinkt, botst niet langer - en hij vindt de erkenning in de nu lege plek van zijn verlangen, als de vrolijke verteller altijd tot uw dienst.
zaterdag 7 februari 2015
vrijdag 6 februari 2015
vrijdag 14 november 2014
woensdag 9 april 2014
zondag 30 maart 2014
"Omdat ze als een epidemie om ons heen grijpt. Maanden geleden zag ik KVE, topman van UNIZO, op televisie in gesprek met een buschauffeur van de MIVB. KVE kon, hoe hard hij zich ook inspande om zijn persoonlijkheid in bedwang te houden, niet verhinderen dat een ironisch glimlachje om zijn volle lippen speelde, waarmee hij zich de meerdere toonde en de zichtbaar zenuwachtige buschauffeur vernederde, vernederde tot die alleen nog kon stamelen. Het is die persoonlijkheid die steeds meer naar buiten zwelt en die me doet kokhalzen, omdat ze elk idee, elke redelijkheid overschaduwt, vanuit het kostuum als het ware, vanuit de positie die altijd terugblikt op wie men reeds is geworden en niet op wie men nog kan worden. Diezelfde glimlach vond ik terug toen KVE onlangs het voorstel deed om arbeidsongeschikten te verplichten thuis te blijven, zodat zij kunnen worden gecontroleerd op hun mankement of op hun dubieuze passiviteit. Tussen zijn lippen vond ik de sigaar van het nieuwe patronaat. Het is verschrikkelijk. De zwellichaampjes van de persoonlijkheid worden natuurlijk op de spits gedreven in de figuur van BDW, burgemeester van Antwerpen, die niets kan zeggen, zelfs niet als wat hij zegt redelijk en verstandig is, zonder zijn persoonlijkheid als een boek open te leggen, waarin voor de empathicus alles aangaande deze mens valt te lezen, zodat de idee verloren gaat in het ornament. Het is verschrikkelijk. Dan zit ik voor de televisie en stel ik me voor dat ik de huid van de burgemeester afrits en die als een jas aantrek en ik zeg u, meneer, wat ik dan te weten kom, wat ik dan voel betreffende de bepaaldheden van deze persoonlijkheid maakt me droef te moede, duwt me tot in het moeras van al het menselijke. Het is: ik wil dat niet weten. Het enige wat ik wil weten, is de zuivere, van persoonlijkheid ontdane, redenering van de politieke idee. Daar wil ik naar luisteren. De ideeën zoals die nu worden verwoord, zijn besmet met, vervuild door persoonlijkheid en dat geeft als resultaat iets heel anders dan menselijkheid. Kent u "de sluier van onwetendheid" van John Rawls? Dit gedachte-experiment gaat over de politicus die zou spreken, abstractie makend van zijn afkomst, verleden en de omstandigheden waarin hij leeft. We zijn hier heel ver van verwijderd. Het is verschrikkelijk."