Ik wou een fictief voorbeeld geven, zeg ik, dus spijt het me dat ik uw waarheid raakte. Had ik geweten dat ik u een op een naadloos aanvoelde, dan had ik gezwegen. Het was nooit mijn intentie u te verdubbelen met mijn woorden; ik wilde immers naast u praten. Daarom keek ik u niet aan, omdat ik het over mezelf wilde hebben. Maar ongewild kwam u ter sprake. En nu blijkt dat u aan mij niets heeft toe te voegen. Want ik heb u reeds gedicht. Derhalve is het in ons beider voordeel dat u vertrekt en ons alleen laat.