Zoveel facetten aan verslaving. Veel verslaafden zijn controlefreaks. Ze aanvaarden niet dat het (dikwijls getraumatiseerde) denken en voelen, vloeit. Ze willen het zelf in de hand houden, zelf bepalen hoe er wordt gevoeld. Zij doen aan zelfmedicatie. Dan loopt het door de herhaling en de toenemende tolerantie mis en zitten ze vast in een rad van onfortuin. En je hebt ook de suïcidalen, die tot op de grens gaan, tot in het verdwijnpunt van de roes. Ze willen niet echt dood, maar ze willen de dood bij leven. Of prozaïscher: ze willen naar de plek waar het ik ophoudt. Maar natuurlijk loopt ook dat fout. De verslaafde maakt in beide gevallen van zichzelf een object en wordt uiteindelijk een automaat.