Het is gedaan met de menselijke existentie. Die is ten einde. Er kan niet meer over worden geschreven, gesproken, gezongen, geschilderd… zonder het esthetische oordeel te honoreren. Als het niet rijmt of swingt, dan is het niet gevoeld. Zonder het grote gebaar geen slachtofferschap. Zonder adjectief geen zelfstandig naamwoord. Ach, ik moest door een hel om mijn ongeluk te bezweren. De eenzaamheid is enorm; ik wilde daar graag kond van doen; elk woord heb ik gewogen als een diamant in mijn hand. De heroïek van elk individu is de bovenmenselijke existentie van elk individu. Ach jongen toch, wat jij hebt meegemaakt. Ach meisje toch, niemand is je voorgegaan. Je bent one of a kind.