Wijs- en middelvinger brachten niets naar zijn mond. In zijn borst was een groot gat ontstaan waar doorheen, zo voelde het echt, een overdaad aan zuurstof woei. Hij voelde zich verplicht tot actie, om niet langer achter zijn schrijftafel te redeneren voor een ander, maar om zijn eigen redenering te worden, met een grootse uitkomst. Hij kon niet langer stilzitten en moest bewegen. Maar omdat hij zich niet kon concentreren, kon hij zich ook geen doel stellen. Vol energie, droef en zonder richting ijsbeerde hij door zijn kleine loft, verbijsterd over hoe het ontbreken van een sigaret hem zo kon veranderen. Was hij echt zo weinig? Of was hij net veel, tenminste met twee, als Jack met en zonder sigaret? Of was hij al die tijd in de eerste plaats een sigaret geweest, ten zeerste blij zichzelf op te roken?