Stel dat je bijna tachtig jaar bent en je hebt een kind van rond de vijftig, dan stel ik voor dat je hem of haar niet toespreekt als een kind maar als een vijftigjarige; je doet dat beleefd, met respect; je vraagt je zelfs af of je als tachtigjarige iets kan leren van de bloedverwante vijftiger, iets dat je bent vergeten. Je bent bijvoorbeeld vergeten om familie te maken. Ach, we zijn vergeten om familie te maken.