Het is geen verzet tegen het mooie, niet uitdrukkelijk, misschien tegen het zelfbeeld of het oppoetsen ervan, toch ook niet tegen het personage, misschien wel tegen het grote, zachte gebaar dat wuivend vergeeft en de spieren vergeet, die zo nodig zijn, misschien ook om te slaan of een vuist te maken, nee, het was nooit zoeken naar het kwade of het lelijke, alles komt immers vanzelf, als de literatuur die zich laat varen in een papieren bootje waarin een papieren ventje met een papieren hoedje waaronder een verfrommeld masker, nee, het heeft nooit de wind mee, beter van niet, anders krijg je zo'n gaaf en gestroomlijnd masker, dan zit je weer met dat mooie zelfbeeld en dan heb je geen literatuur, toch niet.