Ik zit graag hier met jou op het caféterras, terwijl we praten over politiek, objet petit a of lifestyle, maar weet dat als het touw langskomt ik het met twee handen moet grijpen. Het heeft me al op zoveel plekken gebracht, op hoge stoelen, in het speelwerk van klokkentorens of massagesalons. Bedenk het en ik ben er waarschijnlijk al geweest. Vroeger nam ik het touw vast met slechts één hand. Dat stond goed. Het was elegant. Maar nu met het ouder worden, heb ik mijn twee handen nodig en soms zoek ik zelfs met mijn voeten steun, volgens een aangeleerde techniek. Maar weet toch, nooit zal ik het touw weigeren. Als het langskomt, grijp ik het en zwiep ik door de lengte van mijn dagen. Kijk daar, je ziet het aan de trilling van de lucht.